fbpx

W 2017 roku świętujemy 100-lecie awangardy w Polsce, wspominając jej przełomowe momenty we wszystkich dziedzinach sztuki. Wraz z kończącym się Rokiem Awangardy zapraszamy do odwiedzenia przestrzeni Pawilonu Wyspiańskiego przy Placu Wszystkich Świętych 2. Oddając hołd krakowskim awangardzistom przedstawiamy grafiki zaprojektowane przez Tomka Budzynia, które nawiązują do pierwszych awangardowych fascynacji nowoczesnym miastem, szybkością i mechaniką.

Wystawa potrwa do 31 stycznia 2018 r.

Awangarda Krakowska – rewolucyjna grupa poetów działająca w latach 1922-1927 przy piśmie „Zwrotnica”, pod redakcją nazywanego „Papieżem Awangardy” Tadeusza Peipera; jedyny polski ruch artystyczny z kompletnym programem poetyckim. Twórcy grupy, tacy jak Jalu Kurek, Julian Przyboś czy Adam Ważyk, zakwestionowali dominującą w polskiej literaturze tradycję romantyczną i kult poetów-wieszczów. Odrzucając sentymentalizm i opowiadając się za teraźniejszością („Dojrzeć w wystawach sklepowych piękno równe pięknu kaplic katedralnych”), postulowali zbliżenie poezji do rytmu prozy i wizję poety jako budowniczego zdań, a nie natchnionego artysty („spiętrzanie” zdań, tzw. peiperos – poemat rozkwitający). Duchowe założenia Awangardy wyłożył słynny manifest 3xM – Miasto, Masa, Maszyna (1922).

Ruch rozwijał postulaty krakowskich futurystów wyrażone w skandalizującej „jednodniówce” Nuż w bżuhu Brunona Jasieńskiego (1921) – ciągle aktualne myślenie czcionką i formą, bulwersujące zabiegi na ortografii, ambicję zmieniania świata. Zaciekle zwalczana w kręgach konserwatywnych i twórczości poetów głównego nurtu spod znaku Skamandra „Zwrotnica” Peipera i Awangarda Krakowska pozostały unikatowym zjawiskiem w polskiej literaturze.

Wpisz szukaną frazę: